Jezus Chrystus Kapłan

Jezus Chrystus Kapłan

Już od kilku lat, w czwartek po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego, obchodzimy Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Zostało ono wprowadzone do kalendarza liturgicznego przez papieża Benedykta XVI. Ma ono na celu zwrócenie naszej uwagi na to, że nasz Pan, Jezus Chrystus, jest Kapłanem, i także w tym wymiarze powinniśmy Go naśladować. Oczywiście wprost narzuca nam się nam myśl, że do takiego naśladowania wezwani są przede wszystkim osoby które przyjęły sakrament święceń – i jest to dobry trop, dlatego dobrze pomodlić się dziś za posługujących jako kapłani, aby swoim życiem upodabniali się do Jezusa Najwyższego Kapłana. Warto w tym miejscu jednak przypomnieć, że na chrzcie świętym, każdy z nas został wszczepiony w Chrystusa i obdarzony potrójną misją: kapłańską, prorocką i królewską. Nie będę opisywał znaczenia wszystkich trzech, ale przy okazji dzisiejszego święta skupię się tylko na pierwszej, na misji kapłańskiej.

Kto to jest w ogóle kapłan? Dla nas naturalną może być odpowiedź, że kapłan = ksiądz, czyli duchowny Kościoła Katolickiego, jednak w najszerszym rozumieniu kapłan, to ktoś, kto składa ofiarę. Prezbiterzy i biskupi w Kościele Katolickim nazywani są kapłanami właśnie z tej racji, że sprawują Ofiarę Eucharystyczną. Nasz Pan, Jezus Chrystus, jest zaś Najwyższym i Wiecznym Kapłanem, bo złożył siebie samego w ofierze i żyje na wieki, aby się za nas wstawiać.

Nasz chrzest wszczepia nas w Jezusa, który jest Najwyższym i Wiecznym Kapłanem i obdarowuje nas misją oraz godnością kapłańską. Co to znaczy w praktyce? Każdy z nas ma namaszczenie do bycia kapłanem, czyli do składania Bogu ofiar. Naszymi darami, które składamy Bogu w ofierze mogą być nasze modlitwy, wyrzeczenia, znoszone cierpienia… Każdy może złożyć to co ma i ile ma, ale trzeba pamiętać, że zawsze największą jest ofiara z siebie, ze swojego życia. Unikając zaś abstrakcyjnych deklaracji zachęcam, aby dziś oddać Bogu w ofierze trochę czasu, który pewnie dla wszystkich jest bardzo cenny.

Wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. (1 P 2,5)